Welke beroepsgronden mogelijk bplan (tweede ronde)?

In de noot dezerzijds in BR 2015/73 onder ABRS 3 juni 2015 en 10 juni 2015 is erop gewezen dat de Afdeling een bestemming “Natuur, voor zover niet is voorzien in recreatief gebruik” ziet als besluitonderdeel. Dat betekent dat wie in de fase van zienswijzen tegen het ontwerpbestemmingsplan niet verzoekt om uitbreiding van een bestemming op een bepaald perceel (“Ik wil dat de bestemming Natuur op mijn perceel ook recreatief gebruik mogelijk maakt.”), dat niet voor het eerst in beroep tegen het vastgestelde bestemmingsplan aan de orde kan stellen. Ook binnen de fase van beroep geldt er een fuik: alle besluitonderdelen die men wil bestrijden, moet men bestrijden binnen de beroepstermijn van zes weken of binnen de hersteltermijn van artikel 4:5 Awb. Een iets andere, maar verwante kwestie (niet nieuw, maar toch interessant) ziet men in AbRvS 14 oktober 2015, ECLI:NL:RVS:2015:3160. De gemeenteraad van Nieuwkoop had op 28 maart 2013 een bestemmingsplan vastgesteld, bepaalde plandelen met de bestemmingen Agrarisch en Recreatie waren door de Afdeling vernietigd, en vervolgens stelt de raad op 11 december 2014 ter uitvoering van de uitspraak van de Afdeling een herzien bestemmingsplan vast. Daartegen procederen Paardeburgh Beheer en anderen. In het herziene bestemmingsplan legt de gemeenteraad op bepaalde gronden de bestemmingen Recreatie en Agrarisch. Binnen de bestemming Recreatie ligt een kaasmakerij. De raad heeft die als zodanig bestemd met de aanduiding “specifieke vorm van agrarisch – kaasmakerij”. Appellanten Paardeburgh Beheer en anderen stellen dat die functieaanduiding over de gehele bouwvlakken Agrarisch en Recreatie had moeten worden gelegd (en blijkbaar dus niet alleen ter plaatse van de bestaande kaasmakerij). De Afdeling kan hier kort over zijn: de appellanten hebben dit niet aangevoerd tegen het (vernietigde) besluit van 28 maart 2013 en daarom verzetten het belang van een efficiënte geschilbeslechting en het rechtszekerheidsbeginsel zich ertegen dat die grond behandeld wordt. Blijkbaar bevatte het op 28 maart 2013 vastgestelde bestemmingsplan op dit punt al dezelfde planologische regeling: de Afdeling overweegt dat “Paardeburgh beheer en andere niet in een nadeliger positie komen te verkeren als gevolg van deze gewijzigde planregeling in het bestreden besluit ten opzichte van de positie waarin zij zich bevonden na het besluit van 28 maart 2013.” Niet relevant lijkt dus of de appellanten de kwestie in de zienswijzenfase (de uniforme openbare voorbereidingsprocedure, uov) hadden aangevoerd. Relevant is hier dat zij de betreffende grond niet tegen het op 28 maart 2013 vastgestelde (en later vernietigde) bestemmingsplan hebben aangevoerd. Blijkbaar hoefde na de vernietiging van dat plan ook niet opnieuw een uov doorlopen te worden.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Rob