In AbRvS 7 december 2016, ECLI:NL:RVS:2016:3275, staat centraal het bestemmingsplan “Zandstraat 99” van de gemeenteraad van Someren. Het plan heeft tot doel verschillende intensieve veehouderijen van een vergunninghouder te concentreren op een locatie in Someren.
Appellanten klagen onder meer over de verslechtering van het leefklimaat rondom het plangebied op het punt van geurhinder. De gemeenteraad heeft ter bepaling van de aanvaardbaarheid van de achtergrondgeurbelasting de “Handreiking bij de Wet geurhinder en veehouderij” toegepast. Een appellant wijst op een onderzoek van GGD en Universiteit Utrecht naar de relatie tussen geurbelasting en geurgehinderden, waaruit blijkt dat het aantal geurgehinderden veel hoger is dan is weergegeven in de Handreiking.
In het GGD-rapport wordt vermeld dat het een eerste aanzet betreft tot het nader omschrijven van de blootstellingsresponsrelaties en dat niet te verwachten is dat dit onderzoek antwoord geeft op alle denkbare vragen over geurbelasting-geurhinderrelaties. In een brief van de GGD wordt vermeld dat met het beschikbaar komen van de rapportage de mogelijkheid bestaat voor gemeenten om de onderzoeksgegevens in hun beleid te betrekken, maar dat nog geen eenduidig advies kan worden gegeven over hoe de onderzoeksresultaten kunnen worden gebruikt bij vergunningverlening of het opstellen van een geurgebiedsvisie of geurverordening. Deze onderwerpen zullen aan de orde komen bij de evaluatie van de Wgv, zo staat in de brief. In het GGD-rapport wordt niet vermeld dat de Handreiking niet langer gebruik mag worden. De raad kon zich dus nog in redelijkheid op het standpunt stellen dat ten tijde van het nemen van het bestreden besluit nog onvoldoende aanleiding bestond om de geurgehinderdenpercentages en bijbehorende indelingen in het leefklimaat van de Handreiking los te laten. De gemeenteraad mocht dus nog steeds de Handreiking toepassen bij het bepalen van de aanvaardbaarheid van de geurbelasting als gevolg van het plan.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Rob