De uitspraak AbRvS 31 mei 2017, ECLI:NL:RVS:2017:1448, leert ons dat een binnengemeentelijk exploitatieplan niet groter kan zijn dan de grenzen van het bestemmingsplan. De Afdeling baseert zich op de wetsgeschiedenis, waarin valt te lezen: “Het exploitatiegebied dient zo te worden begrensd dat alle onderdelen van de desbetreffende grondexploitatie erin vallen. Onderdelen welke tevens ten dienste staan van andere locaties of anderszins een bovenwijks karakter hebben die aan de rand van het gebied gelegen zijn, kunnen worden meegenomen in het exploitatiegebied of worden aangemerkt als bovenwijkse elementen. Voor het kostenverhaal maakt dit geen verschil. (…).” Discussie is er ook over de inbrengwaarde van gronden. Is dat een waarde, bepaald conform de art. 40b-40f Onteigeningswet of is dat de schadeloosstelling die – ingeval van onteigening – daadwerkelijk op grond van die wet is vastgesteld. Het gaat hier dus om art. 6.13, lid 5, Wro. Volgens de gemeenteraad waren de kosten overeenkomstig die bepaling opgenomen op basis van minnelijke verwerving; mocht het echter noodzakelijk zijn om gronden te onteigenen, dan zal de exploitatieopzet moeten worden aangepast. In dat geval zal op grond van dit artikel de inbrengwaarde moeten worden afgestemd op de schadeloosstelling op onteigeningsbasis, aldus de plantoelichting. Op het moment van het vaststellen van het exploitatieplan was niet aannemelijk dat tot onteigening van de gronden van Jabo B.V. zou moeten worden overgegaan, nu de gemeente met haar in onderhandeling was over de verwerving van de gronden. Gelet hierop heeft de raad zich volgens de Afdeling in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat ten tijde van het bestreden besluit niet aannemelijk was dat de te verwerven gronden op onteigeningsbasis zullen worden verworven. Hieruit volgt dat de raad de inbrengwaarde terecht heeft geraamd op basis van de artikelen 40b tot en met 40f van de Onteigeningswet.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Rob