In artikel 8.2, vierde lid van de Wet ruimtelijke ordening is bepaald wie als belanghebbende bij een exploitatieplan worden aangemerkt. Dit zijn: (i) degene die een grondexploitatieovereenkomst heeft gesloten met betrekking tot in het exploitatieplan opgenomen gronden en (ii) de eigenaar van gronden in het plangebied. Het is inmiddels vaste rechtspraak van de AbRvS dat degene die niet onder deze twee categorieën valt tóch als belanghebbende aangemerkt kan worden, als er sprake is van ‘anderszins rechtstreeks bij het exploitatieplan betrokken belangen’.
In de uitspraak van 4 februari 2015, nr. 201308487/1/R3, oordeelde de AbRvS dat de projectontwikkelaar, die een intentieovereenkomst met de gemeente had gesloten, aangemerkt moest worden als belanghebbende bij het exploitatieplan. Daarbij overwoog de AbRvS dat de intentieovereenkomst geen grondexploitatieovereenkomst betrof, noch dat de ontwikkelaar reeds eigenaar was van gronden in het plangebied. Omdat uit de intentieovereenkomst echter bleek dat de ontwikkelaar het gebied zou ontwikkelen en met het kostenverhaal geconfronteerd zou worden, werd hij door de AbRvS toch als belanghebbende aangemerkt.
Een tweede interessant onderdeel van de uitspraak gaat over het ‘complex-begrip’. Het plangebied bestond uit gronden met een natuurbestemming en gronden met een uit te werken woonbestemming. Uit het taxatierapport bleek dat het gehele plan als één complex werd aangemerkt. Het totale beschikbare uitgeefbare gebied was verdeeld naar rato van de eigendomsverhoudingen.
Ten aanzien van één eigenaar was echter een correctie aangebracht omdat een deel van zijn gronden een natuurbestemming hadden. Ten onrechte, aldus de AbRvS. Nu de gemeenteraad is uitgegaan van één complex, waar de gronden met natuurbestemming deel van uitmaakten, had de gemeenteraad ten aanzien van één specifieke grondeigenaar óók geen differentiatie kunnen toepassen.
Voor meer informatie over deze uitspraak kunt u contact opnemen met Ineke.