13 november 2020
Dit is wel haast een uitspraak met een klassiek karakter te noemen. In de uitspraak AbRvS 11 november 2020, ECLI:NL:RVS:2020:2701 spelen de onderwerpen onlosmakelijkheid en de omvang van het project een hoofdrol. Het college van Borsele heeft een omgevingsvergunning verleend aan Hoondert Beheer B.V. voor het maken van (onder meer) een uitweg aan de Heinkenszandseweg 19 te ’s-Heerenhoek. De aangevraagde in- en uitrit is deels voorzien op gronden met de bestemming “Groen”. Binnen deze bestemming zijn geen in- of uitritten toegelaten, zodat daarvoor eerst omgevingsvergunning voor afwijking van het bestemmingsplan had moeten worden verleend. Daarvoor heeft het college niet gekozen, maar zij heeft aan de vergunning het voorschrift verbonden dat de uitweg alleen mag worden aangelegd op gronden met de bestemming “Bedrijf”.
De Afdeling overweegt dat in het stelsel van de Wabo geen plaats voor een beslissing over een omgevingsvergunning, anders dan op grond van een daartoe strekkende aanvraag (zie AbRvS 15 januari 2014, ECLI:NL:RVS:2014:60, en 18 juni 2014, ECLI:NL:RVS:2014:2206). Uitgangspunt van de Wabo is dat, tenzij er sprake is van onlosmakelijkheid, als bedoeld in art. 2.7 Wabo, de aanvrager is bepaalt voor welke activiteiten een aanvraag wordt ingediend en daarmee wat de omvang van het project is. De Afdeling is van oordeel dat het maken van een uitweg (art. 2.2, eerste lid, onder e Wabo) en het afwijken van een bestemmingsplan (art. 2.1, lid 1c Wabo) onlosmakelijke activiteiten zijn. Nu de aanvraag alleen maar ziet op het maken van een uitweg, had het college de aanvrager de gelegenheid moeten bieden om de aanvraag aan te vullen en indien die aanvulling zou zijn uitgebleven, de aanvraag buiten behandeling dienen te stellen. Door dit na te laten en toch op de aanvraag te beslissen en daaraan een voorwaarde te verbinden, heeft het college gehandeld in strijd met artikel 4:5 Awb en 2.7 lid 1 Wabo.
Voor meer informatie over deze uitspraak kunt u contact opnemen met Janike