17 december 2021
In AbRvS 15 december 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2833, wordt een voor de praktijk relevante uitspraak gedaan over de vergoeding van deskundigenkosten. De Afdeling begint met de hoofdregel: de kosten van een deskundige komen op de voet van artikel 8:75 van de Awb voor vergoeding in aanmerking als het inroepen van die deskundige redelijk was en ook de deskundigenkosten zelf redelijk zijn. De zogenoemde dubbele redelijkheidstoets. Vervolgens wordt overwogen dat of er wel of geen vergoeding plaats moet vinden van deskundigenkosten, in beginsel niet afhangt van het antwoord op de vraag of een deskundigenrapport over een voor de uitkomst van dat geschil mogelijk relevante vraag uiteindelijk heeft bijgedragen aan de rechterlijke beslissing.
In beginsel, want er kan zich een uitzondering voordoen, die zich in het bijzonder kan voordoen in zaken in het omgevingsrecht. In die zaken kan het voorkomen – aldus de Afdeling – dat beroepsgronden zijn gericht tegen zeer verschillende aspecten van hetzelfde besluit. Zo kunnen in beroep tegen een besluit tot vaststelling van een bestemmingsplan of tot verlening van een omgevingsvergunning gronden worden aangevoerd over aspecten zoals geluid, geur, luchtkwaliteit, stikstof, natuur, landschap, externe veiligheid en/of de volksgezondheid. Wanneer ter onderbouwing van een beroepsgrond over bijvoorbeeld het aspect geluid een rapport door een deskundige wordt opgesteld en de Afdeling komt na een inhoudelijke bespreking tot de slotsom dat die beroepsgrond niet slaagt, dan komen de kosten in verband met het geluidsrapport niet voor vergoeding in aanmerking.
Dat is ook niet in het geval het bestreden besluit om andere redenen voor vernietiging in aanmerking komt, bijvoorbeeld vanwege een ambtshalve te toetsen aspect of vanwege een andere beroepsgrond over een ander aspect van het bestreden besluit, bijvoorbeeld over geurhinder, en die beroepsgrond wel slaagt.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Eelco