Gedeputeerde staten van Overijssel (GS) hebben in hun vergadering van 16 juli 2013 besloten een reactieve aanwijzing te geven in verband met een door de gemeenteraad van de gemeente Haaksbergen vastgesteld bestemmingsplan. Zowel de gemeenteraad als andere belanghebbenden komen tegen deze reactieve aanwijzing op. Dit leidt tot de uitspraak van de AbRvS d.d. 18 februari 2015, nr. 201308561/1/R1. In deze uitspraak staat de vraag centraal of het besluit wel is genomen in overeenstemming met het Reglement van orde voor vergaderingen en andere werkzaamheden van het college van gedeputeerde staten van Overijssel (RvO). Op grond van het RvO wordt de vergadering geopend als de voorzitter en nog 3 leden aanwezig zijn. Daarmee is het RvO strenger dan art. 56 Provinciewet, op grond waarvan slechts kan worden besloten indien tenminste de helft van het aantal zitting hebbende leden vertegenwoordigd is.
Vast staat dat tijdens de vergadering niet werd voldaan aan het RvO. GS betoogden dat het RvO buiten toepassing moet worden gelaten vanwege strijd met hogere regelgeving (de Provinciewet). De Afdeling volgt GS hierin niet, omdat uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever uitdrukkelijk heeft overwogen dat het mogelijk is om in een eigen reglement af te wijken en een zwaarder quorumvereiste op te nemen. Ook het besluit van GS van 12 november 2014 om het RvO met terugwerkende kracht tot april 2011 in overeenstemming te brengen met de Provinciewet baat GS niet; dat zou volgens de Afdeling in strijd zijn met de rechtszekerheid. Het alsnog bekrachtigen van het besluit door een college met voldoende quorum acht de Afdeling in verband met de in art. 3.8, lid 4 Wro geregelde termijn voor het geven van een reactieve aanwijzing ook niet mogelijk. Tot slot volgt de Afdeling GS ook niet in hun betoog dat appellanten op grond van het relativiteitsvereiste geen beroep zouden kunnen doen op het quorumvereiste.
Het besluit tot het geven van een reactieve aanwijzing wordt vernietigd wegens het niet voldoen aan het quorumvereiste. Gevolg hiervan is dat de permanente woonbestemming van enkele woningen in het buitengebied van Haaksbergen definitief is komen vast te staan.
Voor meer informatie over deze uitspraak kunt u contact opnemen met Monique.