Verzoeker om nadeelcompensatie is eigenaar van een reclamemast. Deze verzoeker stelt schade te lijden door de plaatsing van een geluidsscherm, waardoor de reclamemast aan het zicht is onttrokken. In de onderhavige uitspraak staat de vraag centraal of de minister het verzoek terecht heeft afgewezen met als motivering dat de schade alleen het gevolg is van gemeentelijke besluiten op grond waarvan het scherm is opgericht. De Afdeling concludeert dat de minister het verzoek ten onrechte heeft afgewezen.
De Afdeling overweegt dat ingevolge de Beleidsregel nadeelcompensatie Infrastructuur en Milieu 2014 (hierna: de beleidsregel) de minister op verzoek een vergoeding toekent voor schade als gevolg van de rechtmatige uitoefening door of namens de minister van een aan het publiekrecht ontleende taak. Dat de gestelde schade mede is te herleiden tot de gemeentelijke besluiten op grond waarvan de plaatsing van het geluidscherm mogelijk is gemaakt, neemt niet weg dat de verzoeker ook het handelen de minister als schadeoorzaak heeft kunnen aanwijzen. Schade kan volgens de Afdeling meer dan één oorzaak hebben. Dat de gemeentelijke besluiten hebben bijgedragen aan het ontstaan van de schade, sluit dus niet uit dat het handelen van de minister dit evenzeer heeft gedaan.
Ter zitting bij de Afdeling heeft de minister erkend dat hij belang had bij plaatsing van het geluidsscherm ter voorkoming van geluidsoverlast. Verder bleek dat Rijkswaterstaat aanvrager is van de vergunning voor het geluidscherm. Bovendien heeft de minister het grootste deel van het geluidsscherm gefinancierd en zou de Staat eigenaar worden van het scherm. Onder deze omstandigheden is de aanleg van het geluidsscherm het gevolg van de uitoefening van een publiekrechtelijke taak of bevoegdheid van de minister. De minister had het verzoek derhalve inhoudelijk in behandeling moeten nemen. AbRvS 16 november 2016, ECLI:NL:RVS:2016:3047.
Voor vragen over deze uitspraak kunt u contact opnemen met Ineke