De AbRvS stelt in deze uitspraak van 16 juli 2014, nr. 201307530/1 vast dat in de planregels niet is bepaald dat het totaal aantal werknemers dat per bouwvlak kan worden gehuisvest maximaal 40 dan wel 20 bedraagt, anders dan de raad aanvoert. In de tabellen 64.1 en 64.2 is het maximumaantal werknemers dat kan worden gehuisvest alleen bepaald per type bebouwing, niet per bouwvlak. Als gevolg van de toepassing van de afwijkingsbevoegdheden voor de huisvesting van werknemers kan derhalve in het plangebied, dat een agrarisch karakter heeft, de huisvesting van een groot aantal werknemers mogelijk worden gemaakt. Deze huisvesting kan voor een lange periode mogelijk worden gemaakt, nu tijdelijke huisvesting voor maximaal zeven maanden per jaar kan worden toegestaan en aan de structurele huisvesting van werknemers geen maximumtermijn is verbonden. Indien in de afwijkingsbevoegdheden een maximum van 40 werknemers per bouwvlak was opgenomen zou deze situatie niet wezenlijk anders zijn. Gelet hierop is de AbRvS onder verwijzing naar haar uitspraak van 6 april 2011 in zaak nr. 201004628/1/R3 en haar uitspraak van 23 september 2009 in zaak nr. 200802543/1/R1 van oordeel dat niet kan worden gezegd dat door toepassing van deze afwijkingsbevoegdheden op ondergeschikte onderdelen van het plan kan worden afgeweken. De afwijkingsbevoegdheden zijn derhalve in strijd met artikel 3.6, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wro. De raad zal een alomvattende afweging bij de voorbereiding van het bestemmingsplan moeten maken, indien hij dergelijke huisvestingsmogelijkheden wil bieden. Zo de raad zich op het standpunt stelt dat dergelijke huisvestingsmogelijkheden uit een oogpunt van een goede ruimtelijke ordening aanvaardbaar zijn, zal hij deze huisvestingsmogelijkheden rechtstreeks dan wel door middel van een wijzigingsbevoegdheid dienen te regelen. Het betoog slaagt.